Ik zou kunnen zeggen: ‘Wat een heerlijke vakantie!’

Yes, vacation mode off! We zijn met ons gezin terug van 3 weken vakantie! En ik zou nu een verhaal kunnen schrijven over hoe fijn het was om met z’n vieren lekker weg te zijn. Dat we genoten hebben van elkaar, van het weer, van de omgeving en hoe opgeladen we zijn. 

Maar eerlijk is eerlijk, het was niet alleen maar genieten.

Het was namelijk ook: slecht slapen, kinderen met buikpijn, en onze zoon die midden op een plein tussen de terrasjes zijn hele maaginhoud eruit spuugde (believe me, het was niet opgeruimd met een paar smoelenpoetsers…). Het was: ikzelf ziek in de caravan met 30 graden. Het was: een kind met z’n darmen van slag. Het was: een bezoekje aan de huisartsenpost midden in de nacht. Het was: veel huilen. Het was ook: etentjes afzeggen door die buikpijn en zo. Het was ook: zorgen maken. Het was ook: op elkaar snauwen. Het was ook: irritatie en teleurstelling.

En! Het was óók genieten! Het was ook heerlijk weer. IJsjes eten. Zwemmen. Veel lol samen. Met een schepnetje visjes vangen. Boeken lezen in de schaduw. Het was ook: met de boswachter mee door het bos. Het was: van de kabelbaan. Het was: 26 keer van de glijbaan in het zwembad. Het was: uitslapen. (Ik zelfs een keer tot half 10!! Als je me kent, weet je dat dat een unicum is, ik ben echt een vroege vogel.) Het was ontbijten met warme croissantjes. Het was genieten van een andere omgeving, van mooie natuur. Het was meedansen met de minidisco. 

Dus ja, ik kan oprecht zeggen dat we een heerlijke vakantie hadden. Maar het was ook een vakantie met zorgen, voornamelijk over onze zoon die eigenlijk nooit ziek is. En nu had hij steeds iets. En een ziek kind heeft een enorme weerslag op het hele gezin. We schoten heen en weer van ‘o mijn god, het is echt ernstig, dit is niet oke!’, naar ‘niet zo aanstellen’, naar ‘gelukkig, het lijkt mee te vallen’, naar ‘hopelijk hebben we het nu gehad’, naar ‘no, not this again…’

Dus ja, het was heerlijk! We hebben genoten! Ik had nog wel een week willen blijven. En al die ongemakken… tja, als ouders beweeg je mee. Je weet nooit hoe het loopt. Want ondanks de ongemakken waren we samen. Met z’n vieren. Wij. Als gezin. Er was verbinding. We mochten er allemaal zijn, helemaal. We mochten alles voelen. 

Het is en-en. Een heerlijke vakantie én zorgen. Leuke dingen doen én moe of ziek zijn. En dat is oké. Dat is het leven.