Over Bettie
Het moment dat ik besloot: ik word kindercoach
Ik weet het nog heel goed. Ik zat in de personeelskamer op school met een meisje uit mijn klas. We zaten daar om een kind-gesprek te voerden. We hadden tien minuten om te praten over hoe ze het vond in de klas en wat ze zou willen leren. Ik weet het nog goed, want ze begon te huilen.
Ik was namelijk begonnen met de vraag ‘Hoe gaat het met je?’. Ze keek me niet echt aan en mompelde iets. Gelukkig is de verbinding met de kinderen in mijn klas altijd heel sterk; ze weten dat ze altijd alles mogen komen vertellen en dat ik overal voor open sta. Dus ik zei niks, maar keek haar alleen maar aan. Ze keek terug en begon te huilen. Ze vertelde hoe het écht met haar was en voor we het wisten waren die 10 minuten voorbij. En ons gesprek was nog lang niet klaar!
En toen wist ik, hier wil ik iets mee. Ik wil kinderen meer ruimte geven om hun verhalen te delen, te vertellen wat hen dwars zit en wat ze zo ingewikkeld vinden.
Worstelen met onzekerheid
Ik zag in de klas regelmatig kinderen die onzeker waren, niet goed wisten wat ze wilden en maar meegingen met de rest. Kinderen die niet goed wisten hoe ze voor zichzelf op moesten komen. Kinderen die van anderen precies wisten waar ze goed in waren, maar het van zichzelf niet konden benoemen. Kinderen bij wie er in het koppie van alles gebeurde, maar waarvan ze niet wisten hoe ze het konden uiten.
En van ouders kreeg ik dan vaak terug dat ze thuis zo boos waren of enorm verdrietig. En ouders weten dan ook niet altijd wat er aan de hand is en hoe ze hun kind het beste kunnen helpen.
Ik ging op onderzoek uit. Wat wil ik? Hoe kan ik er zijn voor kinderen die worstelen met onzekerheid? Met die lastige fase zo rond de 9-10-11 jaar?
Ik kwam uit op kindercoaching!
Ik was gelijk enthousiast en ben met veel plezier de opleiding gaan volgen. Ik heb twee jaar gestudeerd en mocht mezelf daarna kinder- en oudercoach noemen!
Ondertussen werk ik alweer een tijdje in mijn praktijk en begeleid ik daar kinderen én ouders. Een kind krijgen en ouder worden is zo’n enorme verandering in je leven. Je wordt geconfronteerd met jezelf, je eigen overtuigingen, je eigen belemmeringen. Je wordt je er bewust van dat je niet zomaar alles aan je kind wilt overdragen. Je wilt je kind helemaal zichzelf laten zijn, maar hoe dan? En als je kind dan ook nog eens zo rond de 9 jaar behoorlijk verandert, met deuren begint te gooien, huilbuien heeft en niet meer echt met je wil praten… Dan zit je soms met je handen in het haar. Wat nu?
Als kinder- en oudercoach kijk ik met je mee. Ik luister, ik stel vragen en samen krijgen we de situatie helder. En het fijne is, ik pas mijn coaching altijd aan op jou. Of je kind. Ik kijk altijd naar wat er nodig is en daar gaan we mee aan de slag. En het resultaat is altijd zelfvertrouwen, een positief zelfbeeld én rust! Rust in huis en rust in je eigen hoofd!