“Mijn kind lijkt al wel in de puberteit te zitten. En hij is nog maar 9!”
Een veelgehoorde zin van ouders in de jaren dat ik al voor de klas sta. Ik heb vooral vaak lesgegeven aan groep 5/6 en deze leeftijdsfase is een bijzondere! Grappig genoeg weet ik er veel van, omdat ik veel voor deze groepen heb gestaan, maar sinds ik kindercoach ben, weet ik pas dat dit echt een ontwikkelingsfase is: de 9-jaarsfase. En die heet wel zo, maar ook kinderen van 8 of 11 ‘vallen’ er zomaar in. En wanneer dat precies is, dat weet je niet. De één is er wat vroeger bij dan de ander.
Hoe herken je de 9-jaarsfase?
Wat handig is om te weten is, dat deze fase zomaar opeens binnen komt vallen. Het gaat niet langzaam aan, maar een kind wordt wakker en bekijkt de wereld opeens met andere ogen. Zinnen als ‘niemand begrijpt mij’ en ‘laat maar, je snapt me toch niet’, ga je als ouder opeens regelmatig horen. Opeens hangt er een briefje aan de deur met ‘Niet binnenkomen! Eerst 5x kloppen!’ En er moet een dagboek komen met een slotje erop. Maar aan de andere kant kan je kind het nog zo heerlijk vinden om bij je op schoot te komen en te knuffelen. Je ziet de tegenstrijdigheid. De ene keer lijkt ze heel groot, de andere keer is nog hij nog even weer klein.
Eenzaamheid
In de 9-jaarsfase hoort een soort eenzaamheid. Kinderen weten niet helemaal wat hun plek is in deze grote wereld. Opeens zien ze dingen die ze nog niet eerder zo gezien hadden: oneerlijkheid, onrecht, onrechtvaardigheid. Ze zien het plotseling op een andere manier en het komt harder binnen. Ze kunnen ook ineens wat angstiger worden. Het nachtlampje moet misschien weer aan of ze vinden het spannend om alleen te zijn. De behoefte om te knuffelen of om op schoot te zitten komt omhoog, als compensatie voor het alleen voelen. Als ouder kan dit verwarrend zijn. Maar kinderen in deze leeftijd zijn zelf ook vaak een beetje in de war.
Vriendschap
Vriendschap is vaak ook een thema in deze fase. Kinderen bekijken de wereld anders en dus ook de mensen in deze wereld. Ze zien opeens dat hun plekje in de wereld niet helemaal duidelijk is. Want: wat voel ik allemaal en wat moet ik ermee? En wat anderen zeggen of doen, komt dan hard binnen. Vaak zijn kinderen zich in deze leeftijd opeens meer bewust van die ander. ‘Zij doet opeens heel gemeen tegen me.’ Er zijn vaak ruzietjes en gedoetjes tussen kinderen die normaal gesproken lekker samen spelen.
Ook dit hoort erbij. Het heeft te maken met je plek vinden, in een groep, in de wereld. Omdat het onrecht en de oneerlijkheid in de wereld nu veel harder binnenkomen, worden kinderen zich ook bewust van de oneerlijkheid van andere kinderen. Ik heb het in groep 5 en 6 meestal vanaf een bepaald moment in het jaar (altijd wisselend, maar het komt elk jaar terug) enorm druk met ruzies oplossen en dingen uitpraten. Ik weet dat het erbij hoort. Kinderen zoeken naar een plekje en voelen zich onbegrepen omdat ze zichzelf en de wereld even niet begrijpen.
Omgaan met de 9-jaarsfase
Vaak helpt het enorm er met je kind over te praten. Om uit te leggen dat alle kinderen om hem of haar heen zich ook zo voelen. Dat zij ook niet goed weten wat ze voelen. En daarom doen ze soms gemeen. Want ook zij zijn bang dat ze buitengesloten worden of er niet bij mogen horen. En als ouder mag je je kind ook de ruimte geven om ‘de boel’ alleen uit te zoeken. Maar sta ook klaar voor die knuffel die zo broodnodig kan zijn!
Het is een ingewikkelde fase. Voor kinderen én hun ouders. En weet dat jullie dit niet alleen hoeven uit te vogelen! Mocht je behoefte hebben aan een kennismakingsgesprek, neem dan vooral contact met me op. In dit gesprek kun jij delen waar je tegenaan loopt. Ik kijk mee, luister en vertel wat ik voor jou en je kind kan betekenen.
No comment yet, add your voice below!